India to love and to hate (2)

Ik heb India inmiddels verlaten. Vanochtend vroeg aangekomen in Sri Lanka. Twee nachten achter elkaar reizen is niet echt mijn hobby. Maar goed eerst nog even terug naar India. BijJohn was het zoals altijd een oase van rust. De mensen die er werken waren heel enthousiast en verrast om mij weer te zien. Zo fijn als je ver van huis toch het gevoel hebt dat je een beetje thuiskomt. En elke avond onder de sterrenhemel bij het kampvuur zitten kletsen over de purpose of life, wat wil je nog meer. Het is wel opvallend hoe zeer die Indiers hun land verdedigen. Alles wat niet goed is komt door (vooral) de Amerikanen. Een ander ding is dat je in Wild Haven na een paar dagen behoorlijk wordt terug geworpen op jezelf. Alleen de natuur en jij.
Geraldine en ik zijn in de tussentijd ook nog voor 2 dagen in Mysore geweest. Eerst met de auto naar de Chamundihill. Helaas voelde ik me ziek en heb in de bloedhitte als een zombie rondgeschuifeld tussen een huge menigte. Het bleek het jaarlijkse festival ter afsluiting van de Navaratri te zijn. Ik heb de heuvel al 2 x eerder bezocht, maar heb dit nog nooit eerder meegemaakt. Het is altijd heel bijzonder om in de tempels mee te lopen met de puja's en ook wat te offeren. Dit keer zat dat er helaas niet in, rijen van minstens een uur ga ik niet trekken. Verder heb ik bijna alleen maar op mijn hotelkamer gelegen. Niet leuk voor Geraldine dus. Ik heb in Zuid India nog nooit last van mijn darmen gekregen, maar nu was het dus toch een keer raak. Ik geef de schuld aan de gefrituurde garnalen die een andere gast bij John in het restaurant me opdrong de vorige avond. Het was sterke drank of garnalen, dus ja. Toen we na Mysore terug kwamen in Wild Haven moest ik van John 'Black rum' drinken, dat zou een wondermiddel moeten zijn. Haha ik had sinds mijn vertrek uit NL geen alcohol meer gedronken en wilde dat nog wel even volhouden. Maar heb toch maar eieren voor mijn geld gekozen. En, ik moet zeggen, het helpt absoluut en....het is best lekker. De volgende avond bij het kampvuur tijdens een goed gesprek....ach why not?! Overdag ook nog in Ooty geweest, een voormalig hillstation van de Engelsen. Het ligt op zo'n 2500 meter hoogte dus een heerlijke koele plek tijdens de hete periode in India. Maar, dit keer was het regenachtig en ijskoud. Heb dus maar een lekkere warme wollen scarf gekocht. Ik wilde in Ooty ook wat spullen terug sturen naar NL omdat mij koffer veel te zwaar was. Nou dat heb ik geweten. Eerst naar een winkel om het in te laten pakken voor verzending. Wat een grap, na een laag papier, in een doosje, dicht plakken met meters tape. Mooi zou je denken, maar nee het moet ook nog met lap stof omwikkeld worden. En dan pakt meneer naald en draad en gaat de stof minitieus dichtstikken. Dan is het nog niet klaar, nee, eerst nog verzegelen op 20 verschillende plekken. Pff, een uur later,maar voor slechts 1,50 heb ik een prachtig pakket. Op naar de postoffice, stel je de Hollandse postkantoren uit de jaren zestig voor. Het ene na het andere formulier moet ik invullen. Eindelijk klaar, maar dan de prijs, ongeveer 25 euro, OMG. Dat zijn die spullen amper waard!
Ooty en zeker mijn geliefde Botanical Garden, vallen mij best tegen. Dat heeft natuurlijk ook met het slechte weer te maken, maar toch gaf het mij een verwaarloosde indruk. Wat mij trouwens opvalt is dat als je ooit ergens op de wereld een plek bezocht hebt het er de volgende keer altijd heel anders is dan wat je aan indrukken in je hoofd hebt. Waarmee de stelling maar weer eens bewezen wordt dat alles (persoonlijke)perceptie is. Je maakt je eigen beeld van de werkelijkheid.
Aan het eind van dag hebben we in de stromende regen nog de markt bezocht. De markt die stampvol ligt met kleurige en geurige kruiden, verse groenten, fruit, vis, vlees, complete karkassen van schapen, varkens en koeien en kooien met op elkaar geplette levende kippen. Als er een klant voor een kip komt wordt het arme beest uit de kooi getrokken en voor je ogen dood geslagen. Gatverdamme, de volgende keren dat ik zo'n kooi zie ga ik er met een wijde boog omheen. Geraldine, die een ware liefhebber blijkt te zijn van die rommelige markten, kan geen theekraampje zien of...Dus nog maar even een Chai tot slot.
Na nog een rustdag bij John na het diner met een jeep door de donkere jungle met een noodvaart naar het busstation 35 kilometer verderop. Links en rechts passeren we prachtige olifanten en andere junglebewoners. Die vent die de jeep bestuurt zou geen gek figuur slaan bij Parijs - Dakar. Allejezus nogaantoe! Hij dropt ons bij het smoezelige busstation waar je werkelijk geen idee hebt welke bus je moet nemen. In India bemoeit iedereen zich altijd overal mee, dus geen probleem, we blijken in de juiste bus te zijn beland. We kunnen meteen gaan slapen , krijgen een deken toegeworpen, stoel in de ligstand en see you in the morning. John had gezegd dat we tussen 5 en 6 in Cochin zouden aankomen.Dan zouden we meteen een houseboatexploitant gaan zoeken. Maar plotseling worden we om 2.30 uur wakker geblert, we zijn er. Oeps waar zijn we in Godsnaam beland. Een nog veel viezer en more creepy busstation. Tja wat nu, niemand kan ons zeggen waar we zijn, spreken geen Engels, en ze lachen ons maar wat schamper toe. Internet is ook niet beschikbaar. Maar, aha, gelukkig laat Google Maps je nooit in de steek. Het blijkt dat we vlakbij Cochin zitten. Lopen we het busstation uit op zoek naar een riksja blijken er vlakbij gewoon hotels te staan. Hebben we een slaapplaats gevonden blijkt het zo vies en ook nog eens stervens duur, want ja midden in de nacht. Na een douche toch maar gaan slapen, gelukkig heb ik een lakenhoes bij me. Geraldine kruipt onder een van mijn doeken die ik mee heb. Goed, volgende ochtend ontbijt bij het naastgelegen restaurant. Oef, Geraldine ziet een megagrote rat die op haar afstiefelt. We weten niet hoe snel we die tent moeten ontvluchten. Gggrrrr!
De houseboat in the backwaters van Kerala lijkt leuk, maar feitelijke een grote toeristische aanfluiting. Ik heb het vier jaar geleden ook met Gina gedaan. Toen was het, op die kakkerlak in de badkamer na, best een mooie tocht met een overvloedige verzorging (lees: eten). Nu hebben ze ontdekt dat je toeristen op een eenvoudige manier veel geld uit hun zak kan kloppen.
Nou ja, weten we dat ook weer. Volgende avond, na eerst nog een goeie ayurvedische massage te hebben ondergaan, stappen we op de trein naar Goa. In Goa hebben we geboekt in een prachtig resort met zwembad. Hè eindelijk lekker zwemmen. De stranden zijn heerlijk en bijna Westers met hun strandtenten en ligbedjes. Meer valt er niet over te zeggen, typische badplaats, is overal hetzelfde. Wel opvallend hier het grote aantal Russen. Die bezetten zo langzamerhand alle beachoorden in de wereld. De Indiërs zijn niet onverdeeld blij met de nieuwe gasten. Gek is ook dat je ze amper tegen komt in de meer culturele plaatsen in India.
Na Goa met de trein naar Hampi. Een riksja driver komt in de trein al naar ons toe en blijkt voor de komende dagen onze tourguide. Eerst naar het Vijaja Heritage resort. Super mooi, voor de helft van de prijs, en een ongelofelijke service. We feel like a princess. En, blijkt toch dat Sri Sri Ravi Shankar, our guru, hier een paar jaar geleden heeft gelogeerd. Dat kan dus niet meer fout gaan. Hampi blijkt een zeer interessante ancient city te zijn verspreid over 29 kilometer. Absoluut de moeite waard om hier 2 dagen te bivakkeren. Dan afscheid van onze schat van een riksjadriver, die zoveel vertelt heeft, ook over zijn eigen levensdrama's. Dat bedoel ik nou met India to love. Heel veel mooie mensen met een diep hartsbewustzijn. En toen, als klap op de vuurpijl, op het station, tien minuten voor vertrek, staat ineens my secret (ook voor mij) lover voor me. Ik ben voor hem de ware, God geeft je maar 1 keer zo'n kans, en toen ik je gisteren voor het eerst zag wist ik meteen dat je heel speciaal bent etc. Had hem idd paar keer gezien de afgelopen dagen. En ja die gasten roepen zo vaak wat :-). Tovert hij van achter zijn rug een prachtig bosje rode rozen vandaan. Oké dan, hmm. Hij moest bijna huilen. Ik ga met je trouwen, als het dit leven niet lukt dan in ons volgend leven. Hahaha, was wel even verbouwereerd. Dit gebeurt mij iedere keer wel, mannen die hevig geëmotioneerd zeggen dat ik de ware ben, maar zo had ik nog niet eerder meegemaakt.
Goed, in de trein naar Bangalore een hele gezellige boel. We belanden in een soort van vrouwenpraatclub. Naast me een pittige 78- jarige dame, voormalig schoolhoofd , nu onderwijsadviseur (beroepsgenote dus) en 4 jaar geleden getrouwd. Haha wat een mens, ik heb me rotgelachen. Komt een keer naar Amsterdam. Zes uur in Bangalore. Kregen we hulp van een schat van een man, die ook in ons slaapcompartiment lag. Hielp ons een goed hotel voor weinig geld vinden. Ging met ons mee en belde 's middags nog of alles goed ging. Hij, Rahul, zei dat hij zijn honeymoon in Amsterdam had gevierd en een groot danceliefhebber is. Dus genoeg stof tot praten.
In Bangalore met Geraldine naar grote moderne shoppingmall, weet je wel met die vreselijke behangmuziek.Eindelijk nam ik weer eens cappuccino, wel met extra shot, zoals ik in NL gewend ben. Maar ja, sinds India drink ik geen koffie meer, dus dat viel me zeer zwaar op de maag. Stond ik net een prachtige baljurk te passen en sta ik te zwieren, breekt het zweet me uit en word ik heel misselijk. Snel terug naar het hotel en mijn bed in. Pff, ik geloof dat ik voor altijd genezen ben van koffie. Herinner me nu dat mijn roommate in de ashram me iets soortgelijks zei over bier. Zij is teacher en dan moet je eigenlijk stoppen met koffie, alcohol en vlees. Als je dat dan toch weer eens gebruikt reageert je lichaam heel heftig.
Vannacht afscheid genomen van Geraldine, die weer terug naar NL moest, en ik dus met het vliegtuig uit Bangalore vertrokken naar Sri Lanka. Vijf weken INDIA is genoeg, het was mooi!
In mijn volgende blog schrijf ik over mijn bevindingen in 5 weken India, hoe het land zich in rap tempo transformeert, maar ook waar ik me zorgen over maak.