Deltaplan India

In mijn vorige verslag schreef ik dat ik nog wat over mijn bevindingen in India zou schrijven.
Negen jaar geleden bezocht ik India voor de eerste keer. Toen vond ik het echt een ontwikkelingsland. Vooral die mensen die in rijen langs de straten slapen, heel veel loslopende koeien en honden, overal stinkend afval en het ergste, al die kleine kinderen die op straat leven en ook niet naar school gaan. Iedere keer dat ik daarna terugkwam zag ik het land steeds moderner worden. De eerste keer dat ik de airport van Delhi weer zag leek het in niets meer op de vorige versie. Eerst een dampende smoezelige ontvangsthal met een kakafonie van schreeuwende taxchauffeurs en riksjadrivers, nu een ultramodern efficiënte glimmende hal. Ook zie ik iedere keer meer auto's op de weg. Het land ligt volledig under construction, heel veel werk aan de weg en ook de gebouwen rijzen de grond uit. Dat heeft allemaal te maken met de enorme economische groei van de afgelopen 10 jaar. Nu zou je denken 'Mooi dat er zoveel geld het land binnenstroomt, kunnen ze flink investeren in de samenleving!'. Nou dat valt dus tegen. Investeren in goede scholing van alle kinderen lijkt mij toch een van de belangrijkste prioriteiten in een land met 1,2miljard inwoners waarvan de helft jonger dan 25 jaar is. Je hebt die kinderen straks hard nodig voor het op gang houden van de economie. En bovendien creëer je een mega maatschappelijk probleem als je nu het onderwijs niet stevig aanpakt. Sinds een paar jaar is er wel officieel een leerplicht voor kinderen, maar....
De publieke scholen zijn lang niet gratis, ouders moeten flink wat betalen en haken dus vaak af. En de kwaliteit van de publieke scholen is zeer ondermaats. Ik hoorde van een voormalig schoolhoofd dat er vooral niet gekwalificeerde onderwijzers voor de klas staan. Ook komt de leerkracht geregeld niet opdagen of geeft er na een paar uur de brui aan. Een ander probleem is dat Engels veelal de voertaal is, terwijl de leerkrachten de taal niet machtig zijn. Omdat de ouders ook geen Engels spreken krijgt het kind nauwelijks wat mee van de lesstof. Zo hoorde ik dat in de staat Goa het % drop-outs op 12-jarige leeftijd ca. 80 is. Dat schoolhoofd zei wel dat ouders vaak niet gemotiveerd zijn en liever hebben dat het kind aan het werk gaat. Maar ja, de kip of het ei zeg maar. Ik zou zo graag wat willen doen om de overheid te helpen met onze expertise van de voorschoolse educatie. Want je moet nou eenmaal vroeg beginnen wil het nog wat uithalen. De mensen daar zeggen 'doe maar niet. Je kunt beter in individuele mensen investeren'. En daar heb je het allergrootste probleem van het land 'de inmense corruptie'. Van iedereen hoor je dat zowel de landelijke als de gemeentelijke overheid is doorspekt met corruptie. Politici, bestuurders, ambtenaren, de politie etc.zijn afhankelijk in het corrupte 'systeem'. Men zit er dus vooral voor eigen (geldelijk) gewin. Modi, de huidige president, heeft beloofd de corruptie aan te pakken, maar de man moet van zeer goede huize komen om ook maar een deukje in het systeem te kunnen slaan. Ik zie maar één oplossing en dat is een mentaliteitsverandering. En dan kun je het beste bij de jongsten beginnen. Ik geloof er in dat alles valt of staat bij goed onderwijs voor kinderen. Onderwijs waarin kinderen zo vroeg mogelijk communityzin ontwikkelen en leren verantwoordelijkheid voor zichzelf en hun omgeving te nemen. Dat moet toch niet zo moeilijk zijn in een land waar de spiritualiteit zo ongeveer is uitgevonden?
Wat je nu ziet is zo treurig. Intelligente jonge mensen die geen opleiding hebben gehad en geen normale baan kunnen krijgen. Die proberen dan maar wat geld te verdienen met riksja rijden enzo. Het betekent dat heel veel van die gasten ook nooit zullen kunnen trouwen. In India zijn de meeste huwelijken namelijk nog steeds gearrangeerde huwelijken. En daarvoor moet je voor een inkomen garant staan als man. Dan denk je so what, zoek gewoon een vriendin. Maar nee, de wereld van jongens en meisjes en mannen en vrouwen is in India volstrekt gescheiden. Ervaring in de liefde opdoen is er dus niet bij. Best een groot probleem lijkt mij. Voorzover ik van mensen in India hoor is het daarbij ook niet gebruikelijk om over je problemen te praten. Kortom, dan is de oplossing voor veel Indiërs de drank. Alcohol is het volgende grote probleem in India. Hoe vaak ik niet verhalen over alcoholverslaving heb gehoord, verschrikkelijk. Meerdere keren werd verteld over een familielid of vriend waarbij de alcoholverslaving fataal bleek. Hele trieste verhalen. Wat mij wel opvalt is dat in India veel mensen hun drama heel openhartig willen vertellen, tegen mij tenminste. Vorig jaar in Thailand had ik juist het gevoel dat veel mensen hun drama volledig ontkennen.
Ik kan nog veel meer schrijven, dat de luchtvervuiling met het groeiende autobezit enorm toeneemt. Gisteren hoorde ik in het TV journaal dat tijdens de viering van Diwali er in New Delhi een smogalarm werd afgekondigd. Je zag geen hand voor ogen. Of een positieve ontwikkeling, de straten lijken wat schoner, je ziet soms zelfs een vuilniswagen en ik heb ook een paar afvalbakken op straatgezien. Maar er is nog heel veel werk te doen. En dan begrijp ik niet dat er zo gigantisch veel mensen werkloos aan de kant staan. Je zal maar in zo'n land beleidsmaker zijn bij de overheid... Deltaplan India, mijn handen jeuken!